De één zag gewoon een jurk, de ander een statement toen actrice Florence Pugh in een doorzichtige roze jurk op een groot evenement verscheen. Als de ultieme ‘free the nipple’-actie werden de foto’s breed uitgemeten in de pers.
Veel vrouwen vonden het prachtig, sterk en inspirerend. Anderen, vooral mannen, namen er aanstoot aan, aldus het AD. Ze kreeg een stroom aan negatieve reacties die ze typeert als ‘gruwelijk’ en ‘pijnlijk’. Men vond het goedkoop, ze werd beticht van aandachttrekkerij en kreeg commentaar op het formaat van haar borsten.
Pugh vindt het belangrijk zulke acties te blijven ondernemen. ,,Mensen zullen me misschien belachelijk maken omdat ik dat zeg. Maar als een jurk waarin je mijn borsten ziet mensen aanmoedigt om te zeggen dat ik het verdien verkracht te worden, bewijst dat voor mij alleen maar dat er nog zoveel meer werk te doen is.’’
De ophef doet denken aan de ophef rondom de # ‘hypersexual girls’ aan het begin van de twintigste eeuw. Doordat zij hun seksualiteit op ‘schaamteloze wijze’ uitdroegen werden ze zelfs als een sociaal probleem of als indicatie voor aangeboren immoraliteit gezien. Deze meisjes waren jong, ongetrouwd, hadden een baan en daarnaast relaties met jongens.
Omdat de heersende gedachte in die tijd nog steeds was dat de seksualiteit van een vrouw gerealiseerd werd binnen het huwelijk, kregen deze vrouwen al snel het stigma ‘hyperseksueel’, een afgeleide van nymfomaan. Hun assertieve en onafhankelijke gedrag sloot niet aan bij het beeld van de passieve vrouw, en werd bestempeld als agressief en provocatief. Met het zichtbaar worden van deze vrouwen en hun levenswijze, ontstond er een maatschappelijk onderscheid tussen ‘good girls and bad girls’ en zelfs tussen ‘goede sletten’ en ‘slechte sletten’. Met andere woorden: de ‘goede slet’ handelt binnen de door de maatschappij gestelde kaders naar haar seksualiteit (in een relatie of huwelijk) en een ‘slechte slet’ is – net als een hypersekuele vrouw of nymfomane – op compulsieve wijze afhankelijk van de aandacht die ze genereert door haar seksualiteit centraal te stellen.
Het is ironisch en verontrustend te noemen dat na enkele feministische golven, een seksuele revolutie en de #Metoo-beweging, het seksuele domein zichtbaarder wordt, ook door het meer en meer ter discussie te stellen en de (seksuele) grenzen te onderzoeken, te bevragen en te bepalen, waar het taboe op de vrouwelijke seksualiteit onverminderd groot blijkt te zijn, door vrouwen die hun seksualiteit uitdragen of bespreekbaar maken te demoniseren of terug te fluiten.
Meer lezen over de schadelijke uitwerking van het archetype ‘de hoer’ op de (hedendaagse) vrouwelijke identiteit en seksualiteit?
*https://lnkd.in/e8ZQa_cC;
* https://lnkd.in/e6aT4deu;
* https://lnkd.in/e-j6C42p
Angst voor het naakt
